و با سیاستگذاریهای درست خود، راه را برای همهگیر شدن این تکنولوژی هموار کرد
ماریا خورسند، بانوی 49 ساله ایرانی، یکی از مدیران مشهور صنعت آیتی جهان است. هر چند ایرانیها در میان مدیران ردهبالای صنعت آیتی چندان کمشمار نیستند، اما خورسند یکی از بلندپایهترین و در عین حال معدود زنان ایرانی فعال در این رشته است.
خورسند هفته گذشته به مدیرعاملی شرکت مشهور تولید سختافزار دل (Dell) در سوئد منصوب شد، اما این بانوی ایرانی پیش از این مناصب بالاتری در صنعت آیتی جهان را نیز در اختیار داشته است.
امروز دیگر همه با تکنولوژی بلوتوث آشنا هستند و کمتر گوشی تلفن همراهی در جهان ساخته میشود که به این تکنولوژی مجهز نباشد. حال حتماً تعجب میکنید اگر بشنوید که ماریا خورسند در زمان مدیریت خود در شرکت اریکسون سوئد، ریاست این پروژه انقلابی را بر عهده داشته است و در واقع مادر معنوی تکنولوژی بلوتوث محسوب میشود.
خانم خورسند در سال 1987، پس از چند تجربه مدیریتی در آمریکا، به شرکت اریکسون پیوست. او از سال 2001 به مدیریت بخش تکنولوژی لایسنسینگ (Technology Licensing) شرکت اریکسون منصوب شد. در همین جا بود که خانم خورسند مدیریت پروژه بلوتوث را با بیش از 200 مهندس و کارشناس بر عهده گرفت و با سیاستگذاریهای درست خود، راه را برای همهگیر شدن این تکنولوژی هموار کرد.
خورسند در پاسخ به این که چه چیزی باعث شد او به مدیریت پروژه بلوتوث برسد، میگوید: «کسی چیزی در این مورد به من نگفت، اما گمان میکنم بلندپروازی و اشتیاق من به دست و پنجه نرم کردن با مشکلات در این میان نقش داشته است.»
ماریا خورسند در سال 1957 (1336) در شهر ساری، مرکز استان مازندران ایران، متولد شده است. او در سال 1975 به لسآنجلس مهاجرت کرد و فوقلیسانس کامپیوتر خود را از دانشگاه فولرتون (Fullerton) کالیفرنیا گرفت. اما جالب است که بدانید این مدیر موفق صنعت آیتی در ابتدا چندان علاقهای به تحصیل در رشته کامپیوتر نداشته است و قصد تحصیل در رشته روانشناسی را داشته است.
خورسند میگوید: «من به مطالعه آدمها و رفتارهاشان علاقمند بودم و میخواستم روانکاو بشوم.» به این ترتیب ماریا ابتدا در رشته روانشناسی ثبت نام کرد، اما پس از مدت کوتاهی به تشویق خواهر بزرگترش که او هم در آن زمان در آمریکا مشغول تحصیل در رشته علوم کامپیوتر بود، تغییر رشته داد و در رشته کامپیوتر ثبت نام کرد.
به گفته خورسند در آن زمان علوم کامپیوتر هر روز پیشرفت چشمگیری میکرده است و همین مسئله باعث شده او به این رشته علاقمند شود و تغییر رشته بدهد. هر چند مادر ماریا میل داشت که فرزاندانش پس از پایان تحصیل به ایران بازگردند، اما ماریا و خواهرش پس از پایان تحصیل تصمیم به ادامه زندگی در خارج از ایران گرفتند.
با این حال ماریا هیچگاه هویت ایرانی خود را انکار نکرده است، هر چند این مسئله در مقاطعی باعث ایجاد مانع بر سر راه پیشرفت شغلی او شده است. برای مثال ماریا در زمان اقامتش در آمریکا، هنگامی که برای مصاحبه به یکی از شرکتهای طرف قرارداد وزارت دفاع آمریکا رفته بود، پس از آن که در فرم استخدامی ملیت خود را ایرانی ذکر کرد، به آرامی و بی سر و صدا از پروسه استخدام کنار گذاشته شد.
خورسند همسر سوئدی خود را هنگام تحصیل در دانشگاه فولرتون ملاقات کرد و پس از ازدواج با او، در اواخر دهه 80 میلادی به سوئد مهاجرت کرد. او پیش از آن تجربه کار در چند شرکت نفتی و کامپیوتری آمریکایی چون شرکت نفتی یونیون کالیفرنیا و شرکت کامپیوتری یونیسیس را به تجربیات کاری خود اندوخته بود و همین مساله باعث شد پس از ورود به سوئد بتواند در کمپانی بزرگ اریکسون استخدام شود.
ماریا از دستیابی به سطوح بالای مدیریتی در صنعت آیتی که اغلب تحت سیطره مدیران و مهندسان مرد قرار دارد، نمیهراسد و میگوید: «در شرکت اریکسون مدیران زن دیگری هم بودند و همچنین خارج از آن جا هم مدیران زن دیگری را میشناختم.
اما اگر راستش را بخواهید، این مسئله یک لحظه هم ذهنم را به خود مشغول نمیکند.» البته او اعتراف میکند که گاه در یک کنفرانس بزرگ آیتی، تنها زن در میان چند صد مرد شرکتکننده در کنفرانس بوده است، اما این مسئله باعث نشده به هیچ وجه احساس ناراحتی کند.